บทที่ 386

เสิ่นอวิ๋นอู้เป่าผมจนแห้งแล้วก็ล้มตัวลงนอนพักผ่อน

อาจเป็นเพราะฤทธิ์ยาในร่างกายยังไม่หมดไปดี เธอจึงเผลอหลับไปอย่างรวดเร็วหลังจากล้มตัวลงนอน

เมื่อเธอเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมา ก็ได้ยินเสียงพูดคุยแผ่วเบามาจากข้างนอก

“ประธานโม่ คุณเสิ่นยังไม่ตื่นเหรอครับ?”

“อืม”

“แต่ว่ารถของเราเตรียมพร้อมแล้วนะครับ ต้องออกเดิ...